Anne yüzünde,dost yüzünde evlat yüzünde.
Her sabah başlayan şeye doyamadık,
Düşümüz ,gerçeğimiz ne varsa yeryüzünde.
Gökyüzü belledik şu ürperen maviliği,
Başımız darda kalınca el açtığımız yer.
Gökyüzüdür avutan akıllıyı deliyi,
Gökyüzünde bulutlar,uçurtmalar,ümitler.
Her mevsimiyle insanı ayrı ayrı saran
Bunca güzelliği nasıl koyup gideceğiz?
Yaman çalacak çalmayası saat,yaman
Geçmiş ola bir kez yumuldu mu gözler.
Cahit Sıtkı TARANCI
Beni en etkileyen cümle "Her sabah başlayan şeye doyamadık"oldu. Çünkü insan bir süre sonra aynı şeylerden sıkılır bu ne olursa olsun ne kadar sıkılmam desede. Peki biz niye yaşamaya doyamıyoruz. Hayat ne kadar sıkıntılı dertli bir yer olmasına rağmen yaşamak istiyoruz. Belkide hayal ettiğimiz yapmak istediğimiz şeyleri gerçekleştiremediğimiz onları bir gün gerçekleştirmek umuduyla yaşadığımız için doyamıyoruz galiba. Ve çoğu insan hayalleri için çabalamadan yaşıyor sonuçta hiçbir şey olmayıncada hayat kötü diyor(Hayat kötü değil onu kötü yapan bizleriz.). Ve burda yine şairin bu mısrasına geliyoruz "Gökyüzünde bulutlar ,uçurtmalar,ümitler."Acaba bütün hayallerini gerçekleştiren biri ölmek ister mi? Bence istemez
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder