inş intihar etmem

Bayadır gelmiyordum buraya ohooo çok romantikmişim hala öyleyim yazınca ortaya çıkıyor. Burası da youtube kanalı gibi olmaz umarım. Dört takipçim var galiba ve tanıdık büyük ihtimalle. Büyük hata tanıdığın videosunun altına yorum yapmak ahh.kendimden tiksinmek aynı zamanda bunu bilerek sevmeye çalışmakla meşgulüm. Kendime anne gibi davranıyorum lol. Nedenlerimi unutamıyorum kendimden uzaklaşmanın nedenlerini, geri geliyor bir şekilde kısa süreli periyodlarla regliye denk geliyor. Çok sıkıldım kendime dayanamıyorum KENDİMLE kafayı bozmuşum burdaki kelime sayısından da anlaşılacağı üzere. Neden buraya yazıyorum? Deftere değil de buraya? Defterin kalıcılığı yetmiyor bu dijital dünyada ne kadar zaman geçerse geçsin anahtar kelimeler aratılarak bulunabilirim. Büyük ihtimal yanlışlıkla birinin önüne düşerim. Çok acı kalıcı olmaya çalışma sevdam bunun için hiçbir şey yapmayıp en adi yollara başvurmam. Görüldüğü üzere. Neden adi der dediğinizi duyar gibiyim (kimsenin asla bu yazıyla demeyecek olması beni çıldırtan.). Basit çünkü no emek no estetik no yarar çünkü. bir şey sunmuyorum bir şey vaat etmiyorum  ne edebilirim ki? ben? Ellerim bak bomboş. Daldan dala zıplayan farkındalığımı yoran zihnim ve beklentilerle yaşayan ızdırap dolu vücudum. Bunları kapatan şirin sayılan küçük suratım. Izdırap kelimesi beni çok çekiyor bu aralar. Gerçekten başımı ağrıtacak kadar sıkıntı yaptığım sırada vücudumun kurtulma kaçma hissi ızdıraptan. N e oldu ki ne gördüm ki bunu şu an olduğumu beğenmiyorum başka beni ya da başka şeyi istiyoruım? neden böyle oldu o zaman. Şöyle komik paradoks sayılır mı bilmiyorum bu 'kendimi bilmeme' durumumdan bıkkınlığım bunaltım bununla ilgilenmemeyi düşünmemeyi kaçmayı gitmeyi aratıyor ama başta benim iç halimi bu duruma getiren de tembel bıkkın bendim. Sahip olduğum ne varsa o 'sorun'. Belki de değildir başka bir sürü neden vardır çevremdir ailemdir yaşadığım dönemdir. beni bu yapan o faktörler zaten. O zaman boşluğa bakıyorum demektir kader midir bu. Kaderden nefret ettim hep ama tembel yanım hep sevdi kolay çünkü insanın içinde bahar yaşatan bir kaç nefes gibi. Ben tamamen yanlışsam (ki yanlış ne hiç fikrim yok) nasıl bu hale geldim, nasıl 'bozuldum'. Eminim çok hastalıklı konuşuyorum virüse seviniyorum bu beni bozuk mu yapar herhangi bir açıdan?

Problemim bozuk olduğumu zannetmemse çok acı olur yani asıl bu yazdıklarım nedeni. Özel olmaktan bahsetmiyorum hiç burada milyarlarca insanız come on yani. ben kendime üzülüyorum sadece kimseye acımadığım kadar bir üzülme. böyle düşünmek istemiyorum. Disnay filmindeki mutlu cesaretli erdemli genç olmak istiyorum. düşündüklerimi yapmaktan neden çok uzağım merak ediyorum.